မုိးနံနက္ခင္း

ေ၀းေစဖို႕နင္ေတြးလဲ
ေႏြးေစဖို႕ငါေရးခဲ႕တယ္
ဒီလိုမိုးမစဲတဲ့မနက္ေတြဆို....
ေရစက္လက္န႕ဲသစ္ရြက္ေတြ
အျပိဳင္းအရိုင္းငို
ေဖာ္ေ၀းသူတိုင္းအေဆြးပိုသတဲ့။
ဒီအခန္းရဲ႕တစ္ဖက္မကလို႕
ကမၻာတစ္ဖက္ကိုပဲ ထြက္ထြက္
ရင္ထဲမွာမြန္းက်ပ္တုန္းပဲ။
အရင္ထက္ငါလြမ္းတက္တုန္းပဲ။
ဒီလိုနဲ႕နင္မပါတဲ့ငါ့ရဲ႕ကမၻာ
ေလးဘက္ေလးတန္
အလိုလိုပိတ္ေလွာင္မိခဲ့တယ္။