1.4.09

မင္းမ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့ေနာက္...


ရင္ခုန္သံအေသေတြ ျဖန္႕က်ဲလို႕
ငါလဲက်ခဲ့ငါ့အိပ္ယာ တစ္မိုးလင္းလဲ
ငါ မိုးမေသာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အထီးက်န္မွု႕နဲ႕ေမွာင္တဲ့
ငါ့ညေနစံပါယ္ေတြလည္းမေမႊးေတာ့ဘူး
ဇင္ေယာ္ေတြလည္းမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ဒီလိုနဲ႕
မင္းမ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့ေနာက္
ၾကယ္တစ္စင္းမွမလင္းတဲ့ ငါ့ေကာင္းကင္
လမ္းေပ်ာက္သြားတာ မဆန္းေတာ့တယ္

5 comments:

Sein Lyan Tun said...

လမ္းေပ်ာက္သြားတယ္လား..
ပိုးစုန္ႀကဴေလးတစ္ေကာင္ေလာက္သာ ရွိလိုက္စမ္းပါ
ခရီးတစ္ခုေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္
အားတင္းထားပါေနာ္
ခင္တဲ့
ဖိုးစိန္

ႏွင္း said...

ဘယ္သူက မ်က္ကြယ္ျပဳတာလဲ...
သိခ်င္လုိ႔...

mgnge said...

ဒဏ္ရာေတြကို မွတ္သားရလြန္းလို့
ေနရာတစ္ေနရာစာမွ မရွိေတာ့ေပမဲ့…
စိတ္ထဲမွာ ဗလာမွဗလာ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ… …
ရင္ထဲမွာ အရမ္းဟာတယ္…။

သင့္ရဲ့
ေမာင္ေလး

တီခ်မ္း said...

အားတင္းထားပါ ၾကယ္ေလးရယ္
ကိုယ့္ဘာသာ လင္းေတာက္ပလိုက္ေလ
ေကာင္းကင္ယံမွာ ထိန္ထိန္ ညီးပလိုက္
ကိုယ္တိုင္က ၾကယ္ဆိုတာ တခါတခါ ေမ့မနဲ႔ေလေနာ္

တေန႔တခါ သစၥာ ေတြ လာမနားေထာင္ပဲမေနနိုင္ဘူး
ေန႔တိုင္းလာတယ္ေနာ္

ၾကယ္ျဖဴစင္ said...

အားေပးၾကတဲ့ေမာင္ႏွမေတြကုိအရမ္းဘဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
အားတင္းထားပါတယ္..အကိုဖိုးစိန္...
မသိခ်င္ပါနဲ႕ေတာ့ႏွင္းရယ္..
ကဗ်ာေလးေရးေပးတဲ့ေမာင္ေလးေမာင္ငယ္ေရ..ဟာေနတဲ့ရင္နဲ႕
ကဗ်ာေလးေတြဆက္ေရးျဖစ္ေနဦးမွာပါ..
တီခ်မ္းေရ..ၾကယ္ေလးရဲ႕အလင္းေရာင္ကေကာင္းကင္မွာ
ထိန္ထိန္မညီးႏုိင္ဘူးေလး..အမွားတစ္ခုေၾကာင့္ၾကယ္ကေလး
တစ္ပြင့္ေၾကြသြားေတာ့လဲ...အရာရာအားလံုးဟာနဂိုအတိုင္းပါဘဲ
တီခ်မ္းရယ္။